یک حاجتم ز وصل میسر نمی شود

یک حجتم ز عشق مقرر نمی شود

کارم درافتاد ولیکن به یل برون

کاری چنین به پهلوی لاغر نمی شود

زین شیوه آتشی که مرا در دل اوفتاد

اشکم عجب بود اگر اخگر نمی شود

یا اشک گرمم از دم سردم فسرده شد

زان خشک گشت ای عجب و تر نمی شود

پا و سرم ز دست شد و خون دل هنوز

از پای می درآیم و با سر نمی شود

نی نی که خون دل به سر آمد ز روی من

از سیل اشک سرخ مزعفر نمی شود

چون بحر خوف موت نهنگ فلک فتاد

بحری که سالکیش شناور نمی شود

تن دردهم به قهر چو دانم که با فلک

یک کارم از هزار میسر نمی شود

صافی چه خواهم از کف ساقی چرخ از آنک

صافی نمی دهد که مکدر نمی شود

از جای می برد همه کس را فلک ولی

هرگز ز جای خویش فراتر نمی شود

گر پی کند معاینه اختر هزار را

عطار یکدم از پی اختر نمی شود